آخر به من بگو که تو طاقت می آوری؟

تو دل به من ببندی و من دل به دیگری

 

ما تکه های گمشده ی پیکر همیم

آیا رواست بر تن خود این ستمگری؟

آیا رواست چهره بپوشانی از خودت

با این و آن بنا بگذاری به دلبری

زیباترین صنوبر باغی ولی چه سود

بر شانه ی تو لانه ندارد کبوتری

ای بی نیاز کرده کهنسالی ات مرا

از شاخه ی جوان درخت تناوری!

من هیچ وقت از تو گریزی نداشتم

تن داده ام به عاقبتِ گریه آوری

ای کاش تا همیشه بمانی کنار من

ای آنکه با من از خود من آشنا تری

تنها تویی که بر دل من حکم می کنی

جای تو را چگونه ببخشم به دیگری

شیرین خسروی

 

 

نوشته شده در سه شنبه 93/10/30ساعت 5:51 عصر توسط سادات بــــانو نظرات ( ) |